Delen
Verslag

Lac de la Muta

Frankrijk - Parc national du Mercantour

Lac de la Muta

07.06.2016

Extract uit het reisverslag     2016 - Mercantour

Om 7u wordt er collectief opgestaan. Het ontbijt staat om 7u30 klaar. Eenvoudig maar het smaakt. Tegen 8u zijn we op weg met een picknick in de rugzak die de huttenbewaarder speciaal voor ons heeft samengesteld (merci!). De dag start heel zonnig en warm. We lopen vandaag door de vallei des Merveilles: een natuurhistorisch beschermde zone waar rotsgravures terug te vinden zijn van meer dan 1.000 jaar voor Christus (wat grappig situatie, want we komen later die ochtend een gravure tegen die 'Le Christ' genoemd werd naar de gelijkenis met het gezicht van Christus ... wisten ze meer op dat moment?). Dergelijke rotsgravures zijn in deze vallei terug te vinden én in Vallée de Fontanalbe, niet zover hier vandaan. Het gaat om meer dan 35.000 tekeningen gevonden op een hoogte tussen de 2.100 en 2.600 meter, die waarschijnlijk door herders uit de omgeving in de jaren 1.800 tot 1.500 voor Christus zijn ingekerfd. Het gaat om figuren van dieren, mensen, wapens, werktuigen en geometrische figuren. We wijken af en toe van het pad af om enkele ervan te bezichtigen. Gebruik van wandelstokken mag er niet om dit kostbaar (en ook kwetsbaar) historisch archief niet te beschadigen. Maar onze wandelstokken gaan een we de historische site voorbij zijn, toch van de rugzak want we passeren enkele sneeuwveldjes langs het idyllische Lac des Merveilles en willen niet in het ijskoude water schuiven. Dus enige steun van een wandelstok maakt de passage iets gemakkelijker en veiliger.

Naarmate de ochtend vordert, trekt het opnieuw dicht en komen wolken achter ons razendsnel aanzetten. We twijfelen even of we de laatste klim naar Baisse de Valmasque zouden beginnen (het geeft immers weinig voldoening om daar dan boven in een dichte mist te staan). Maar het trekt vrij snel terug wat open en we stappen dus verder door. Het is nog slechts een 200m stijgen en met wat geluk staan we tegen 12u boven en kunnen we daar picknicken. Halverwegen de klim komen we een Belgisch koppel tegen. Ze weten te zeggen dat er in de namiddag onweer wordt voorspeld en we dan best uit het achterste deel van de vallei kunnen zijn. Ze hebben immers gehoord dat het bij onweer een onveilige zone zou zijn wegens het talrijke ijzer in het gesteente. We zijn amper 10 minuten verder en er vallen al 2 donderslagen. We zijn op dat moment zo'n 10 hoogtemeters verwijderd van de top ... een plek waar we dan zicht zouden hebben op Lac du Basto ... verleidelijk om nog even door te gaan, maar met wat het Belgisch koppel heeft gezegd, kiezen we voor de veiligste optie en keren we onmiddellijk op onze stappen terug.

Niet veel later begint het te regenen ... en steeds harder te regenen. We vinden een plek onder een overhangende rotsblok om even te schuilen en een hapje te eten. Het ziet er echter niet naar uit dat het snel zal stoppen en open trekken. We vatten moed en besluiten er door te gaan. Gelukkig mindert de regen gaandeweg, maar natte vlagen blijven ons de rest van de terugtocht parten spelen. Wanneer we terug aan de Refuge des Merveilles zijn, trekt alles toe. Het hele decor gaat op in een potdichte mist. Het doek valt en de acteurs zijn moe :-). We gaan even op bed liggen voor een dutje.

Rond 16u komt de zon er in vol ornaat terug door. Omdat het avondmaal toch pas rond 19u30 wordt opgediend, besluit ik nog eens richting Lacs du Diable te gaan. Aan de refuge staat een bordje met aanwijzing '1u'. Dus heen en terug nog voldoende tijd om tegen het eten terug te zijn. Kristof besluit in de hut te blijven. Ik stap tot aan Lac de la Muta met enkele zijsprongetjes naar mooie meertjes. De hevige regen van de voorbije uren heeft van alle paadjes kleine stroompjes gemaakt. Water alom, niet alleen op de wandelpaden, maar ook in de talrijke meertjes en waterpartijen langs het pad. Ik moet plots denken aan de Furschellas-'waterweg' in Graubunden die we ten tijde van onze reizen met Intersoc 2 maal met de kinderen hebben gedaan. De 1-ste keer hebben ze er als kleine dappere stappers een 'straffe toeren'-pet voor gekregen tijdens de avondshow in het hotel. Het jaar erna heb ik de tocht herdaan allen met Jonas (8 jaar was hij toen... waar is de tijd).

Tijdens het avondeten zit er een koppel aan onze tafel die van Refuge de Nice zijn gekomen Het is een koppel met duidelijk heel wat stap- en klimervaring (de man vertelt o.a. over trips in de Himalaya) en toch vonden ze de tocht van vandaag bijzonder gevaarlijk. De man was zelfs uitgeschoven bij het beklimmen van de sneeuwzone die nog aan de noodkant van Baisse du Basto en Valmasque. Hij had er zichtbare schaafwonden aan armen en benen aan over gehouden en een volledig blauw geworden vingernagel. Gelukkig dus dat wij dat avontuur niet zijn aangegaan en gisteren beslist hebben een lustocht te doen met een tweede overnachting in Refuge des Merveilles.

Een klein nadeel van 2 overnachtingen in deze hut: het avondeten is opnieuw hetzelfde. Elke dag lasagna in Refuge des Merveilles :-). Maar het smaakt ook deze keer. Rond 21u liggen we voldaan in bed.


Info